Sevil Saygı, serginin temelini oluşturan günlüklerinde geçmişle şimdiyi şeffaf katmanlarla aynı çizgide buluşturmakta. Sanatçının çalışmalarında görünür olan ve zamana tanıklık eden günlükler; paylaşma, kendinle baş başa kalma, hesaplaşma, gizlenme, dışarıda olma, dışardan bakma, hatırlama, unutma , kişisel bellek oluşturma vb. duygulara odaklanır. Sevil Saygı’nın günlükleri, okunabilirlikten uzaklaşan yazı ile birlikte kendini ele vermeyen, izleyeni merakta bırakan bir görsellik sunar.
Sergide, günlükler iki farklı biçimde izleyici ile buluşuyor. Önce, farklı yüzeyler üzerinde şeffaf katmanlarla birlikte, kabartma yazı olarak görüyoruz günlükleri. 2014 tarihli günlüklerde ise yazılar bu kez tuvalin arka yüzünde karşımıza çıkıyor.
Bellek bu sergide, sanatçının günlükleri aracılığıyla görünmez olmanın yollarını arıyor.